پیش بینی اختلال جسمانی کردن براساس ویژگی های شخصیت و ناگویی هیجانی

زمینه و هدف: جسمانی کردن، یک اختلال شبه جسمی است که معاینات پزشکی قادر به توضیح علت آن نمی باشد. پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن نقش ویژگی های شخصیت و ناگویی هیجانی در اختلال جسمانی کردن انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. در این بررسی، 350 نفربه روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسشنامه های شخصیتی ویرایش شده (neopi-r)neo و پرسشنامه جسمانی کردن phq-15 و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو-20 استفاده گردید. داده ها با کمک آزمون تحلیل رگرسیون‏ همزمان تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه بین مؤلفه های پنج عامل شخصیت برونگرایی با جسمانی کردن، رابطه منفی معنی داری وجود داشت. همچنین بین روان رنجوری و ناگویی هیجانی با جسمانی کردن، رابطه مثبت معنی داری مشاهده گردید. بین انعطاف پذیری در مقابل تجربه و مؤلفه های شخصیت نیز رابطه معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد با تقویت روابط اجتماعی افراد و آموزش شیوه های بیان احساسات، می توان گام مفیدی در پیشگیری از ابتلا به جسمانی کردن برداشت.